Beauty = pain?

Var að skila 40% heimaprófi í kynjafræði. Fjúff. Sá áfangi búinn!
Ég get hinsvegar ekki skilið við áfangann fyrr en ég fæ að tjá mig aðeins um viðfangsefni hans. Ég ætla núna að klæða mig í rauða sokka. Ég ætla að skíta yfir vestræn samfélög. Ég ætla að blóta fegurðarsamkeppnum.


Allir hafa heyrt að kynjaímyndir séu félagslega mótaðar... Einu sinni þóttu þybbnar konur fallegastar.

Við vitum öll að kynjaímyndir eru félagslega mótaðar. Samt látum við á hverjum degi eins og um sé að ræða staðreyndir.

Judith Butler talar um þetta, að ímyndir skapist í orðræðunni. Ákveðinni ímynd er varpað fram sem fólk svo hermir eftir. Endurtekningin skapar ímyndina og þróar hana. Á hverjum degi tökum við þátt í þessu ferli. Í hvert sinn sem ég set á mig maskara, í hvert sinn sem ég greiði á mér hárið... Í hvert sinn sem ég ákveð að þegja þegar mig langar mest að öskra, í hvert sinn sem ég ákveð að deila súkkulaði sem mig mest langar að borða allt sjálf. Ég er alltaf að reyna að uppfylla einhverja ímynd – ímynd um hvernig konur eiga að líta út, ímynd um hvað það sé að vera kurteis, ímynd um að fólk eigi almennt að vera kurteist. Maður er alltaf, meðvitað eða ómeðvitað, að leggja sig fram við að uppfylla einhverja félagslega mótaða ímynd.

Margar ímyndir eru góðar. Margar ímyndir eru umdeildar. Margar ímyndir eru einfaldlega slæmar.

Þær ríkjandi ímyndir í samfélaginu sem snúa að útliti kvenna (og svosem karla líka) tel ég vera langt í frá eðlilegar. Þegar ímyndirnar eru orðnar það ónáttúrulegar að konur svelta sig og fara í lýtaraðgerðir hægri vinstri til að reyna að falla að þessum ímyndum hlýtur eitthvað að vera að. Svo tökum við þátt í að viðhalda þessum fáránlegu ímyndum, Hví?! Svo ef þú vilt virkilega leggja þitt af mörkum, virkilega leggja þig fram við að viðhalda þessum óheilbrigðu ímyndum: taktu þátt í fegurðarsamkeppni!

(En æji, ég er ekkert að blóta þeim stelpum sem hafa tekið þátt í fegurðarsamkeppnum samt. Þær voru eflaust ekki að koma út úr 4 tíma kynjafræðitíma eða 2 sólahringa heimaprófi þegar þær skráðu sig til leiks. Án efa er þetta skemmtilegur félagsskapur + fyrir utan það hvað vinningarnir eru flottir. Fær ungfrú heimur ekki að ferðast út um allt og taka þátt í e-m þróunarverkefnum? Ekki segði ég nei við því).

Mér finnst það bara svo ógeðsleg kaldhæðni að fólk sé að deyja úr hungri í öðrum heimsálfum því það fær ekki mat. Hér fáum við nóg af mat og samt er fólk að deyja úr hungri. Allt út af keppninni við að ná tilbúinni ímynd, ímynd sem núna er langt frá því að vera náttúruleg.

Að hugsa sér að í heiminum er fólk sem þekkir ekki annað heldur en hungur, og hefur aldrei fengið að vita hvernig það er að vera fullsaddur af mat! Tilfinningu sem við öll finnum fyrir nánast á hverjum degi. Fólk sem veit ekki að til sé fólk í heiminum sem getur fengið eins mikið að borða eins og það getur í sig látið, meira að segja það mikið að það er að deyja úr sjúkdómum sem fylgja í kjölfar offitu. Ég hugsa að það geti heldur ekki ímyndað sér hver sé tilbúinn að neita sér um mat, fyrir það eitt að líta ,,vel" út (Eva Björk Heiðarsdóttir, 2006).

Eflaust segir einhver að ég sé bara bitur yfir að passa ekki lengur í Diesel gallabuxurnar mínar.

Ég segi samt að fólk ... Við, reynum að vera meðvitaðari um að við búum í félagslega sköpuðum heimi. Við munum alltaf vera að fylgja einhverjum tilbúnum ímyndum, en það erum við sem ráðum í hvaða átt þessar ímyndir þróast, hverjar þessar ímyndir verða. Við verðum að passa að þessar ímyndir séu heilbrigðar og góðar.

En þá er þessum áfanga lokið. Næsta blogg verður eflaust um Arctic social indicators, afbrotafræði, ferðamálafræði... Æji eða vonandi bara einhver smákökuuppskrift :)